Nog eens een pleidooi voor de Schaarbeekse markt

Heel lang geleden hier. Ik heb mijn blog al lang begraven, maar toch nog een kleine heropflakkering vandaag.
Ik wil nl graag delen dat de Modaman van de Schaarbeekse markt al bezig is met zijn zomerstofjes.
Vandaag pikte ik de zebra's, de olifanten van Robert Kaufman en een papegaaienstofje er uit. Geen idee van de ontwerper van het laatste stofje, maar ik vond het het mooiste van het ganse kraam.
Allemaal aan 7euro per meter. Het is nog maar het begin, hij moet nog echt zijn zomerstock inkopen. Ik vrees dus dat ik me alweer compleet ga laten gaan op de markt met zo'n super prijsjes voor zo'n mooie stoffen.
Ik doe wat ik kan om het negatieve imago van Brussel om te gooien he ;-)

Sorry voor de mottige flitsfoto.

Last chance

Een laatste kans om met uw kinders in een Miss Stik-draagdoek te kunnen rondlopen!

Mail naar info@ooiebeest.nl om te stemmen op het mooiste Girasolontwerp. 't Is te zeggen, nummerke 26*grijns*
Ik heb nog erg veel stemmen nodig.

A piece of wok

Een zoetzuur sausje voor in de wok is echt een eitje. Vergeet dus die potten en maak het simpel zelf op 123.
Terwijl je kip of tofu wokt samen met uien en paprika (en mini maiskolfjes als je er zin in hebt, bamboescheuten, wat selder, ...) meng je in een kommetje per persoon 1,5 eetlepel azijn, 1,5 eetlepel ketchup en 1,5 eetlepel suiker. Da's dus een 'troistiersrecept', zoals ne quatrequart-cake. Wanneer je wokmengsel bijna gaar is pers je een teentje (of meerdere) uit in de wok en voeg je wat ananasblokjes toe. Wok je in een westerse wok, dan mag je sausje mee doorwarmen, rechtstreeks in de wok (watch those eyes, met de azijnlucht). Heb je een echt, dus plaatstalen exemplaar, dan liever niet. De patina gaat er immers af met waterachtige bereidingen. Dus verwarm je de saus in de microgolf en meng je achteraf in de opdienschaal.

Nog iets. Ik heb heel trouwe lezers. Daarvoor dank. Zelfs ondanks dat maandelange sputterende bloggedrag. Maar echt gehoorzaam zijn ze niet. Ik heb het even nagekeken. Minder dan 1% van hen die de stemoproep hebben gelezen hebben voor me gestemd.
Wees gerust, je kan het nog steeds goedmaken. Hier het linkje.

Stem voor mij!

Eens er kinderen komen gaat er een wereld open die tot dan toe gestopt leek: wat een keuze aan babyfoons, babyzitjes en slabbers. En wat een overvloed aan mooie draagdoeken. Ik heb het niet over de rekbare tricot exemplaren, maar over die zalig geweven doeken. Niet enkel qua materiaal (katoen, wol, linnen, zijde, cashmier, hennep, merinowol, bamboe, alpacawol, ...) maar vooral qua uiterlijk. Als mede-stofjes-verslaafden kan je je best inbeelden hoe dat dan gaat.
Laat ons het dan nog maar wat moeilijker maken en nog wat meer keuze aanbieden.
Ooiebeest.nl heeft een online winkel van o.a. draagdoeken. En tijdens de maand december liep er een wedstrijd: ontwerp je eigen Girasol. Girasoldoeken zijn heerlijk zachte strependoeken, fair trade handgeweven uit Guatemala. Ik heb drie ontwerpjes gemaakt. Om mee te stemmen (dank je! en dan graag op nummertje 25,26 of 27 stemmen *grijns*) stuur je een mailtje naar info@ooiebeest.nl .
En nu ga ik eventjes kijken welke stofjes mooi passen bij draagdoek nr 26... Kwestie dat ik een bijpassend rokje aankan. Ik ben u eeuwig dankbaar!

Ik leef nog

Wat is dat lang geleden zeg.
Ik had de voorbije maanden geen zin in bloggen en blogs lezen. Die avonden waar ik voor de pc zat en me zat te vergapen aan prachtige spullen waren soms frusterend. Ik stikte te weinig en kreeg een verkeken beeld. Wanneer je 10 prachtige stiksels per avond ziet heb je het gevoel dat je gewoon een luie doos bent want je hebt die week ochotte maar 1 rokje gefabriceerd. Natuurlijk, dat die tien maaksels van tien verschillende mensen waren, ontging me zo een beetje. Nog erger waren al die tutorials. Mijn Deliciouslijst bevat honderden to-do's. Mooi gesorteerd en voorzien van een uitgebreide lijst tags. Maar waar beginnen? Het pinterestgebeuren heb ik bewust aan me laten voorbijgaan.

Dus heb ik de hele blogwereld hier een hele poos verwaarloosd.
Maar intussen is mijn stiktafel eindelijk opgekuist en ik zit mijn stoffenkast uit te mesten. Maar, god, wat een werk is dat. Dit had ik duidelijk onderschat. En zou ook die patronen ook nog eens in plastic mapjes moeten steken en ordenen. En alle reststofjes en te vermaken kringwinkelkledij eens bekijken.

En het is ook weer plezant wat te stikken zonder te denken dat ik ook nog 1001 andere dingen op mijn lijstje moet zetten. Dus zijn het hier gewoon cirkelrokjes, raglanpulletjes en ander oninventief spul.

Maar ik ben er dus nog.

Geweven

Voor

Tijdens

Na

Dit is zonder enige twijfel het maaksel waar ik het meest fier op ben. Echt, zo content en blij dat er van word. Elke keer dat ik het zie. De dochter ook. Ze zat me de ganse tijd aan te porren. Elke vrije minuut van de dag werd mij aangemaand verder te werken aan haar stoel. En mooi dat ze hem vindt. Aaah, deugd dat dat doet, een kind dat eindelijk eens blij is met het maaksel van moederlief.

Zelfs manlief vindt het erg mooi. En dat is nu degene die na 2 seconden alle zwakke punten in gelijk welk maaksel in het snot heeft. Dit keer was enkel de groene verf nogal ongelukkig gekozen, vond hij. Met wit had het beter uitgekomen en glansverf, mja dat kuist dan wel makkelijk, maar hij vindt mat toch schoner. Ik vind glans en groen perfect. Veel beter dan het originele lila.

Ongetwijfeld heeft ooit iemand zo al eens iets gemaakt, maar laat me even in de waan, ik voel me alsof ik de rieten stoelbekledingen heruitgevonden heb. En ik heb goesting in een grote versie.

Laat Brussel maar stikken deel 2

Heeft iedereen die mij de voorbije weken gemaild heeft een berichtje van mij gekregen, deze week met de data en zo?
Mail me anders nog eens. Spamfilter en mijn mega oragnisatorisch talent zouden je anders kunnen vergeten.

Rijsel

De giga rommelmarkt komt er weer aan! Officieel op za 3 en zo 4 september maar eigenlijk al enkele dagen vroeger.

http://www.lilletourism.com/la_braderie_de_lille-1-214-0-fr.html

Pizza

Dat aten we gisteravond.
Deegrecept komt van Smitten Kitchen.

Voor 4 pizza's:

2 blikjes tomatenblokjes
enkele teentjes look
kruiden naar smaak (oregano, rozemarijn, tijm) en zout

270g water, een beetje verwarmd (of 1/4 ervan witte wijn)
9g droge gist
8g honing of suiker (ik vind het altijd iets te zoet maar durf er niks aan wijzigen omdat gist graag suiker heeft)
1 tl zout (Smitten gebruikt er 3, ik veronderstel dat zo de zoetige smaak wel verdwijnt)
30g olijfolie
740g bloem

Kook de tomaten met de look en kruiden in tot een stevige saus. Dit duurt zo'n 1,5u schat ik. Door zo lang te koken heb je niet enkel een dikke saus, ze verliest ook haar zuurte. 

Intussen begin je aan het deeg.
Meng water (en witte wijn) met gist tot gist opgelost is. Voeg suiker / honing, olijolie en zout toe. Meng de bloem eronder. Voeg eventueel (is bij mij telkens het geval) nog wat water toe tijdens het kneden. Doe dat eetlepel per eetlepel, want je zit al gauw aan teveel.
Nadat je je deeg tot een bol gekneed hebt laat je het rijzen hij verdubbelt is qua grootte. Dit duurt zo'n uur op kamertemperatuur. En wat minder in een oven die op de minimum temperatuur staat. Dek je kom af met een handdoek om uitdrogen te voorkomen.

Verdeel je deeg in 4 stukken en rol heel plat uit. Verdeel je saus over de pizza's. Bedek met met waar je zin in hebt. Tonijn, rode ui, parika en kappertjes kregen het eerste exemplaar. De tweede werd een soort luxe Hawai met ook schijfjes banaan en vijgen. In de hoop dat de dochter niet al het beleg er zou vanaf schuiven en droge kort met tomaat eten. Het kon niet baten.
Bestrooi rijkelijk met verse oregano en basilicum en kaas. In een oven die op het heetst voorverwarmd is (280° was dat, geloof ik).
Na enkele minuutjes is het al klaar.

Nr2

Nr 2 in Girasol Laguuni en van binnen Amazonas naturel.
Met draagdoekenstof dus, die veel mooier aansluit rond het lijfje. En met betere schouderbanden.

Excuses voor de kwaliteit van de foto's.

Met de vierjarige dochter (en haar slordige paardenstaart)

 Met een wakkere tienmaander zoon

 En een inslapende / slapende zoon

Vier

Met dank aan Polkadotjes. Maar met een velcrootje, zodat hij herbruikbaar is. 'Ga je nu minimalistisch naaien', kreeg ik als opmerking van degene die vindt dat ons huis vol raakt met allerlei genaaide tasjes en dingetjes.
Met een kind op schoot stikken (dat de taak krijgt enkel en alleen het voetje naar boven en beneden te doen wanneer ik het vraag) garandeert wel onprecies gestik. Maar een jarige weiger je dan ook niks

En dan zit hij daar

En dan zit hij daar op je rug. En wanneer ik een rammelaar meeneem mag ik elke vijf minuten me bukken (nee, ik niet, meestal zijn de mensen rondom mij zo lief). En wanneer het regent is dat toch ook niet proper.
Dus maakte ik zo'n speelgoedklem, of hoe zou ik dat moeten noemen? Lang genoeg om van de ene hand naar de andere te nemen, met enige rek door de elastiek en toch niet te lang zodat hij niet tegen mijn knieën zwiept wanneer zoon niet meer wil spelen.
Heel snel gefikst. En al assorti met mijn nieuwe SSC die ik binnenkort show.

Nodig:
- brede elastiek (hier 3 cm), 45 cm
- een stuk zachte stof (overschotje draagdoekenstof, tricot, zachte katoen), breedte: zo breed als twee keer je elastiek + 2 cm naadtoeslag (in mijn geval dus 8cm breed) en 75cm lang
(je elastiek moet vlotjes uittrekbaar zijn tot de lengte van je stof)
- kam snap of metalen snap of stukje velcro
- klem zoals van bretellen en tuttenkettingen, te vinden bij bv Veritas. Neem liefst een zonder tandjes, zodat de stof niet beschadigd wordt

Bevestig je snap of velcro op de stof. Gebruik een restje stof om dat plaatsje te verstevigen, in het geval van een plastic snap. Ik was dat vergeten en het bleek een gefoefel om dat achteraf te doen. De uiterste snap / stuk velcro staat op 2,5cm van de rand. De binnenste op 12cm van de buitenste. Maar check anders eens met het speelgoed dat je in gedachten hebt. Bij onze rammelaars bleek 12cm voldoende.
Vouw je stof dubbel. Aan de kant van je snap/velcro vouw je een cm'tje om (kijk op de foto). Stik de lange zijde. Langs de andere korte kant stik je de elastiek stevig vast.

Keer binnenste buiten. Zorg dat je elastiek niet verdwijnt in de tunnel.

Vouw aan de kant waar je de elastiek hebt vastgenaaid een stukje om, met de klem ertussen. Met en brede en korte zigzag zet je dit vast.

Lang de andere kant zigzag je dit ook vast mét elastiek.

Klaar!

En die grauwe foto's? Dank aan ons heerlijk zomerweertje.

SSC

SSC staat voor 'Soft Structured Carrier'. Een soort draagzak dus maar waarbij het lijfje van zachte stof gemaakt is. Een babybjorn maar dan ergonomisch voor de drager (je draagt immers niet alleen met je schouders maar ook op je heupen, vergelijk het met een trekkersrugzak) en ook ergonomisch voor je kindje (aangezien ze gesteund worden van de ene knieholte tot de andere zitten ze veel comfortabeler, daarnaast hangen hun billetjes wat lager dan hun knietjes waardoor hun rug ontlast wordt). En trouwens, met dit kan je niet enkel buikdragen maar ook rugdragen. Mijn negenmaander past erin en mijn binnen twee weken vierjarige ook.

Ik bestelde een eeuwigheid geleden Echino stof (Grassy Plain) voor een SSC voor mijn lief. Ik draag liefst met doeken (want ik vind dat gewoon mooier); hij niet. Maar als dat met de boot vanuit Canada moet komen duurt dat toch wel heel lang. Dus keek ik even in mijn kast en aangezien ik zin had ik zon koos ik geel en bloemetjes van Moda (Tweedle dum sugar, gewoon te koop op ons markt). De tutorial haalde ik ergens van het net. Maar van de uitleg begreep ik niks (maar dat bleek wel zelf uit te dokteren) en aan het patroon is ook niet veel meer heel gebleven. Ik had al gehoord dat het zitje eigenlijk niet breed genoeg is en dat had ik dus al snel gefikst. Maar al stikkende bleek ook dat de schouderbanden veel te lang zijn (opgelost) en te breed (en dat bleek niet meer te fiksen, kijk maar op de bovenste foto). De heupband zou ook zweven had ik hem niet een ferm stuk ingekort. Maar hij draagt wel heerlijk. In de banden zit een oud kampeermatje en in het zakje een slaapkapje.

Het systeem daarvan (fier fier) heb ik zelf bedacht. Het slaapkapjessysteem zit in zowat elke SSC, maar dat gaat altijd met een touwtje dat je moet aantrekken en zo. Ik heb een dubbele kap gemaakt (het was toch een flinterdun stofje dus dat deerde niet) met een dikke rekker waar ik aan trok terwijl ik hem in het kapje stikte. Dus kapje is mooi aantrekbaar en zal toch ietsjes meewiegen tijdens het stappen. Ik wacht nog op mijn bestelde Kam plier om een snap aan te zetten zodat ik de rekkers van dat kapje vooraan kan vastzetten.

Nu ja, "dat geel met die bloemekes", dat zag hij toch precies niet zo erg zitten en dus ligt er hier al nieuwe stof klaar. Dit keer voor echt. Echino zit in de wasmachine op dit eigenste moment maar die gaat mogen blijven wachten. Ik heb draagdoekenstof klaar want dat zit nog vele beter rond zo'n babypoepke. En ik denk dat ik volgende keer, wanneer het patroon dus gefinetuned is, foto's ga maken voor een nieuwe tutorial.

Laat Brussel maar stikken

Allez ja, letterlijk dan.
Na Gent, Leuven, Brugge en zelfs Herzele en Avelgem (heb ik even moeten google mappen) is het misschien tijd dat de Grote Stad ook zijn naaiclubke kent.

Kandidaten voor een Brusselse stikclub? Mail dan naar mmmoestik@gmail.com

Granola

Ik heb een nieuwe verslaving, vrees ik. En ik zet anderen aan. Dat wil zeggen dat de oven hier de laatste tijd overuren draait want ik beloof aan iedereen een potje.

Granola is iets wat ik nog niet gevonden heb in de supermarkt. Nu dat hoeft ook niet, want ik kan het makkelijk zelf maken. Het lijkt wat op crunchige muesli. Maar minder hard, niet zo samenklittend en minder zoet. En met geroosterde noten. En een honingsmaakje. Mjam. Lekker als ontbijt en als portie voor de pc. 't Is ook super simpel.

Nodig:
350g havermout
200g gemengde noten (amandelen, hazel- en walnoten, cashews, pecans, ...), half-fijn (in een plastic zak en met deegroller op slaan, in de keukenrobot marcheert het niet, dan is de ene helft meel en de andere ongeschonden)
80 g bruine suiker
100g zonnebloemolie (ja ook vloeistoffen meet ik af in grammen, ik heb mijn weegschaal en ga er geen maatbeker voor vuilmaken)
100g vloeibare honing
30g geroosterde sesam

Meng alles. Ik had een dubbele hoeveelheid en een te kleine mengkom dus deed ik dat even in de keukenrobot.
Spreid uit over een bakblik. Ik bekleed mijn blik met zo'n afwasbaar bakpapier maar ik heb het ook even getest met gewoon en dat gaat ook. Het plakt er niet aan.
Zet in een voorverwarmde oven van 180° gedurende 20 à 35 minuten. De eerste 10 minuten hoef je er niet naar om te kijken maar vanaf dan moet je elke 5 minuten alles eens omscheppen zodat het nergens verbrandt en alles mooi kan roosteren.
Indien je er gedroogde vruchten wil bijdoen (rozijnen, veenbessen, mango, ...) doe je dat wanneer de oven al afstaat maar alles nog warm is. Dan komt er een zoet laagje over.
Laat afkoelen en schep in luchtdichte potten.

Ik heb al wat zitten experimenteren met santen en gedroogde kokos maar nog geen bevredigend resultaat. Sommigen gebruiken ook vlierbloesemsiroop ipv honing. Dat ga ik ook eens testen.

En bij de volgende bruch weet u welk geschenkje mee te nemen.