Tutu? Toetoet!*

Een tutuuje maken? Dat zou ik nóóit doen. Aan roze-princessen-en-ballerina-toestanden doe ik niet mee. Dat lukte aardig tot dochterlief naar school ging. En toen begon de liefde voor roze. Allez liefde, ik denk dat hen dat opgedrongen wordt.
Een paar dagen geleden gaf mijn mama me een rol tulle, gekregen van een tante die stopt met haar winkel. Of ik er iets mee kon doen. En dan ging ik overstag.

Meters en meters fronsen. Aangezien het niet even properkes moest afgewerkt worden als een echt rokje heb ik alleen maar de bovenste laag gefronst volgens de regels. De rest het ik opgefrommeld onder de machine gestikt. Ik vond het een heel karwij. Ik heb er een ganse namiddag aan bezig gezeten. Fier op mezelf. En dan zie ik dit! Mja, qua doorzettingsvermogen kan ik daar nog een puntje aan zuigen.

Dochterlief kwam thuis en was laaiend enthousiast. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Meestal worden mijn kleedjes heel lauw onthaald. 

* toetoet = toch wel, in het dialect van mijn geboortegrond