Hoe het begon

Dutch Apple vroeg me hoe het bij mij begon, met dat stikken en zo.
Ik hoef niet te ver te graven in mijn geheugen want mijn eerste stikervaring was een jaar geleden. Aan breien, naaien en haken had ik op de lagere school een vreselijke hekel. Handwerk was mijn meest gehate vak. Nog steeds zie ik er vreselijk tegenop een stukje met de hand te naaien.
Maar dat stikmachine van mijn grootmoeder en dat van mijn moeder hadden wel iets aanlokkelijks. Behalve enige carnavaloutfits voor mij en mijn broer werden die machines zowat alleen gebruikt voor herstelwerkjes. En dan nog, veel werd die Husqvarna van mijn moeder niet bovengehaald.
Enkele jaren geleden wou ik koste wat het kost een kopie van mijn lievelingsbroek (die intussen gigantisch versleten is maar nog steeds een fantastische broek is). "Een bróek? En dat zonder patroon? Mét zakken, rits en gulp?? Onmogelijk!" zegden grootmoeder en moeder in koor. Nu ben ik wel redelijk koppig en heb ik heel wat vakantiedagen bij mijn grootmoeder doorgebracht omwille van die broek. Enkele weken gelden kwam ik ze opnieuw tegen. Nooit afgewerkt: geen gulp, kruis niet toegestikt en geen tailleband. Ik had nl. toegeven: onmogelijk zonder patroon en zonder kledingkennis.
Jaren later, wanneer ik zwanger was van mijn inmiddels driejarige dochter vond ik de babykleedjes allemaal te beige, te Disney-achtig en te infantiel. Samen met mama heb ik dan een setje gemaakt. Eerder, ik knipte de stof ("Oeh! Kijk eerst nog maar eens, zou je wel al durven knippen? Wacht, wacht, eerst driegen en en ..." terwijl ik gezwaind door te stof knipte) en mama naaide ("Neenee, dit is nét een moeilijk stukske! En dit stuk zal ik ook doen. Probeer jij eens op een lapke. En hier ga ik het ook doen, want da's tricot en da's nog moeilijker"). Ik zou het setje nog eens moeten opzoeken en fotograferen want het was erg mooi maar nooit gebruikt. Ik durfde een borelingske niet in zelfgemaakte kleren stoppen. Zo'n baby kan immers niet uitleggen waar dat modelleke oncomfortabel zit. We hebben toen ook deze kip gemaakt. 
Daar was het bij gebleven. Tot dochterlief twee was. Ik wilde wel een draagdoek aanschaffen, voor op reis. Ze was inmiddels te groot voor een rekbare tricotslen en zat al sinds ze stapt bijna niet meer in een doek. 't Is nogal een beweeglijke tante. Maar met een vakantie in het verschiet zou een draagdoek toch wel heel handig zijn. Ik zag het al zo voor me: gaan wandelen met haar op de rug, terwijl ze een dutje doet (njet, slapen doet ze alleen in haar bed). Na wat opzoekingswerk kocht ik een niet rekbare doek (ben vergeten dewelke, is maar een keer gebruikt). Maar eigenlijk zag er een sling toch ook wel handig uit. Stel je voor dat ze het fijn vind, dan kan ik zo naar de bakker (de bakker is op het einde van de straat, dus niet erg de moeite maar het leek me gewoon zo gezellig). En een mei tai, dát moet pas praktisch zijn. Ja, een mei tai moest ook mee op reis. En ik verzeilde op Mme Zsazsa's blog. Ah, waarom zomaar kopen als ik het ook zelf kan maken. Eerst de sling, waarvoor ik wat hulp kreeg van moederlief maar met de mei tai was ik het wat beu en wou ik zelf sukkelen tot het lukte. Maw, mijn eerste eigengemaakte ding. Met beginnersfoutjes maar het ging ten minste vooruit. Toen we een marktje deden in de Ardèche zat de dochter in de mei tai. Op een kwartier tijd spraken vijf (!) vrouwen mij aan over die handige, mooie doek. Fier dat ik was. En goesting dat ik kreeg om verder te doen.
Bon, gezien internet zo gewillig is (zowel de uitleg voor de mei tai als de sling vond ik er) kon ik daar een simpele patroontjes vinden. Er volgden een aantal buttercups. En een andere handtas.  Dan voorzichtig wat kledij.
En dan bleek er zoiets als Secret Santa te bestaan. Waarvoor ik een blog moest hebben. Tja, aangezien ik al zoveel info en patronen van het net gepikt had was het misschien maar eerlijk dat ik ook mijn inspiratie deelde. Zo werd deze blog een feit.

Nu vraag ik me wel af hoe het begon bij de Oontand,  Harvest TwentyTen en Naai-s. Als jullie er zin in hebben natuurlijk.

Hoe werkt dit stokje?

1. Schrijf een blogje over de start en loopbaan van jouw passie.
Je kunt het hebben over:
je eerste creatie - jouw (stik)machine(s) - enkele mijlpalen - jouw 'meesters' - je topstuk - je werkplekje - weetjes - tips - ...

2. Knip en plak dit stukje tekst met de afbeelding in jouw blogje.

3. Geef het stokje door aan drie of meer gepassioneerde mensen (laat een berichtje achter op hun blog).

4. Laat je bij het eerste berichtje over hoe het begon (http://naaiclub.blogspot.com/2010/07/hoe-het-begon.html) een wederwoordje achter met een link naar jouw verhaal?