Bij een eerste uitstapje deze voormiddag (tussen de regenbuien door stond ze daar telkens met haar fiets voor de deur: 'Ja, het regent niet, nu naar het park') naar de bakker bleek al dat er een serieus mankement is aan die fiets: geen mandje. In de fietsenwinkel had ik gezien dat een houten mandje 50euro kost. Maar ik zag in dat het toch wel heel handig kon zijn.
En tijdens haar middagdutje kreeg ik een
award. Even gaan neuzen en de schenkster blijkt een superleuke
blog te hebben met vooral veel ijsjes en ideetjes. En toen ik
dit zag, sprong ik op, knipte in het eerste het beste stofje en toen ze wakker werd was haar fietsmandje klaar. En het is al de ganse namiddag in gebruik geweest.
Patroon van
hier. De boord heb ik niet gedaan. Enkel een biais-ke. Het is dus iets kleiner dan het origineel maar ideaal van afmetingen. Ik heb ook geen vlieseline gebruikt (moest snel af zijn, he) maar het blijft stevig staan door die twee lagen canvas. De sluiting is anders doordat de Like-a-bike-fietsen een ander stuur hebben.
Ik vind het nu wel wat laf dat ik niet een geestiger stofje gebruikt heb. Ik vind die bloemen wel mooi maar ik heb niet de mooiste bloem vooraan gezet en bovendien heeft ze er al een tasje uit. Ik zag dit weer als een proefprojectje met een 'ooit' definitieve versie maar het doet zijn ding perfect en zowel zij als ik zijn blij.
O ja, de compleet foute combinatie van t-shirt en rok en winterschoeisel is niet mijn verantwoordelijkheid. Ze was deze ochtend nogal vastberaden over wat ze wou aandoen.
En nog iets, wat is die daar snel mee weg! Ik moet echt half joggen om haar bij te houden. Wat gaat dat zijn binnen een paar weken? Ze is er zo fier over dat niemand aan die fiets mag komen. Duwen bij bergop is niet nodig: 'kan ik alleen!' Fiets dragen of aan de hand houden doet ze ook wel zelf. Koppige meid dus.
wauw, wat ben je snel! (en zij ook: goed hè, hoe hard ze op een loopfiets kunnen?!)
BeantwoordenVerwijderenIk heb het wel al gemerkt. We zijn allebei de grond op gevlogen. Ze ging een steiler stukje doen en ik zag haar snelheid toenemen. Dus begon ik te rennen. Remmen zorgde voor een slingerende fiets en ik greep net haar pols vast toen we allebei op de grond lagen. Nu ja, zij lag op mij. Mijn onderbeen ferm geschaafd en zei zij nadat de bezorgde parkbezoekers verder stapten: 'Encore!' (papa spreekt Frans)
BeantwoordenVerwijderenHaha, wat een spannende avonturen leveren die fiets op!
BeantwoordenVerwijderenHelemaal leuk! Wat een toffe oplossing!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Monique
Heel leuk en superhandig!
BeantwoordenVerwijderenOh, jij hebt het al gemaakt! Hier staat het nog op de to do lijst. Met dank aan Hiskia, uiteraard :-)
BeantwoordenVerwijderen't Is mooi geworden, zeg!
Super leuk tasje zeg!!!!
BeantwoordenVerwijderenMijn kindjes hadden ook zo'n loopfietsje en fietsen in no time op een echte fiets zonder zijwieltjes!
Groetjes Cindy
Héél leuk!
BeantwoordenVerwijderenHier ook twee superfans van de loopfietsjes. Als er nog eens een regenbui passeert of een 'lege' avond naai ik er ook zo eentje. Leuk!
Psssst, ik heb je een stokje toegeworpen ;-)
BeantwoordenVerwijderenKom je even langs om het te vangen?
Groetjes!